ความเหลื่อมล้ำอะไรที่เห็นได้ชัดสุดในระบบการศึกษาไทย จากการสำรวจของ EDUZONES

การศึกษาไทยนั้นเป็นระบบที่อยู่คู่กับสังคมชาวไทยมานานและเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้ประเทศไทยนั้นก้าวหน้าแต่การศึกษาไทยนั้นก็ถือว่ามีความพัฒนาล้าช้าอยู่มากซึ่งอยู่ที่อันดับ 107 ของโลกซึ่งเป็นอันดับที่ต่ำกว่าประเทศเพื่อนบ้านเราอย่างประเทศลาวและอยู่ในอับดับที่ 8 ของในกลุ่มอาเซียนก็แสดงชี้ชัดให้เห็นว่าการศึกษาไทยนั้นพัฒนาได้ล่าช้ากว่าหลายประเทศและหนึ่งปัจจัยที่ทำให้การศึกษาไทยเป็นแบบนี้ก็ไม่พ้นความเหลือมล้ำในการศึกษาไทย วันนี้เราได้รวบรวมความคิดเห็นของผู้คนในชุมชนของ Eduzones ในหัวข้อ “ความเหลื่อมล้ำอะไรที่เห็นได้ชัดสุดในระบบการศึกษาไทย” โดยเก็บข้อมูลในวันที่ 22 กันยายน 2566 รวบรวมความคิดเห็นนำมาสรุปเป็น 5 หัวข้อดังนี้ 1.คุณภาพของการศึกษาไทย แน่นอนว่าหัวข้อแรกต้องเป็นเรื่องของคุณภาพของการศึกษาไทยที่ยังมีโครงสร้างที่ยังไม่ดีพอด้วย อย่างเช่น การมีวิชาหลัก วิชารองและวิชาที่ไม่จำเป็น ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นการแบ่งแยกให้เด็กได้ความรู้ที่แตกต่างกันเพราะทุกวิชานั้นสำคัญเท่ากันทั้งหมดและควรมีวิชาที่จำเป็นต่อชีวิตประจำวันและอีกอย่างหนึ่งก็คือเรื่องของระบบการศึกษาระหว่างโรงเรียนรัฐบาลและโรงเรียนเอกชนซึ่งมีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงซึ่งโรงเรียนเอกชนจะมีการศึกษาที่เพรียบพร้อมกว่าในหลายด้านแต่โรงเรียนรัฐบาลยังมีปัญหาหลายอย่างในหลายโรงเรียนซึ่งเกิดความเหลื่อมล้ำของระหว่างประเภทของโรงเรียนในการศึกษาไทย 2.คุณภาพการศึกษาและมาตรฐานในพื้นที่โรงเรียนในเมืองและชนบท ในหัวข้อนี้เป็นหนึ่งในหัวข้อที่มองเห็นความเหลือมล้ำได้มากที่สุดเช่นกันก็คือคุณภาพการศึกษาระหว่างโรงเรียนในเมืองกับในชนบทโดยที่โรงเรียนในประเทศไทยมีประมาณ 29,583 แห่ง ซึ่งมีแบ่งประเภทโรงเรียนมี 4 ขนาดหลัก ได้แก่ โรงเรียนขนาดเล็ก,ขนาดกลาง,ขนาดใหญ่และขนาดใหญ่พิเศษ จากที่ได้สังเกตส่วนใหญ่โรงเรียนขนาดเล็กและขนาดกลางในตามตำบลหรืออำเภอต่างๆในต่างจังหวัดนั้นขาดแคลนคุณครู…